زندگی آرام

یکی از دوستان که چند ماهی است ازدواج کرده اند. روزی با ناراحتی از من خواستند که شعری تاثیر گذار بگویم تا برای همسرشان پیامک کنند و بعد هم ماجرای دلخوریی که بینشان پیش آمده را تعریف کرده و گفتند: در پایان مشاجره همسرشان به ایشان گفته اند: مگه کی هستی که این قدر ادعا داری و با قهر به منزل مادرشون رفتند! اینها را عرض کردم تا زمینه ی سرودن شعر مشخص شود، اما شعر:

این ابیات با واکنش شدید دوست بنده مواجه شد و آن را مایه ی خفت و خواری خودشان تلقی فرمودند و اصرار کردند ابیات دیگری بگویم، نتیجه ابیات ذیل شد :

که البته باز هم مورد اعتراض و ردّ ایشان واقع شد و فرمودند می خواهی دیگر بر نگردد؟ (البته شوخی کرده بودم) در نهایت ابیاتی دیگر سرودم:

 پی نوشت :
1. سیده نسیم طباطبایی(شاعر)، ماهنامه خانه خوبان، 1394.