جهان بینی توحیدی، آیین بهتر زیستن
درخت دینداری
همان گونه که درخت، ریشه، تنه، شاخ و برگ و میوه دارد. درخت دین داری نیز سه بخش دارد:
الف) ریشه و تنه (عقاید یا فقه اکبر)،
ب) میوه ها (اخلاق یا فقه اوسط ).
ج) شاخ و برگ ها (احکام شرعی یا فقه اصغر)
این سه بخش ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. با تفکر و تحقیق، اعتقادات دینی شکل می گیرد و وارد دایرة دین می شویم.
با عمل به آنچه که می دانیم و انجام واجبات و ترک گناهان اعتقادی و عملی به مقامات والای اخلاقی و عرفانی می رسیم.[1]
جهان بینی توحیدی، آیین بهتر زیستن است و بندگی خدا.
«نگرش توحیدی» هم چون نخ تسبیح مهره های قیمتی پندار، کردار و گفتار را به هم وصل می کند.
مهم ترین فواید این نگرش توحیدی عبارتند از:
زندگی هدفمند و معنادار،
محبوبیت و جذابیت بین مردم[2]،
انسجام و توحیدیافتگی شخصیت،
یافتن پاسخ سؤالات اساسی زندگی (من کیستم؟ این جا کجاست؟ با که هستم؟ چرا این جا هستم؟ تا کی اینجا هستم؟ و کجا خواهم رفت؟)،
کاهش تردیدهای و سردرگمی،
افزایش آرامش روان،
تکامل ابعاد مختلف شخصیت،
ارتقا سلامت روان،
یافتن معنا برای دردها و رنج ها و فقدان ها،
رضایت از زندگی.
اسلام برای اجرایی شدن و تحقق «زندگی هدفمند» می گوید
«بکوشید» ساعات شبانه روزتان را به چهار بخش تقسیم کنید:
«عبادت»،
«کسب و کار حلال»،
«معاشرت سالم»،
«لذات و تفریحات سالم برای کسب نشاط بیشتر در سه بخش قبل[3]»
.[4]نیز باید هر روزمان با نظارت، مراقبت و محاسبة دقیق کردار، پندار و گفتارمان، بهتر از دیروزمان باشد.[5]
http://www.askdin.com/thread53961.html
پی نوشت :
[1] . حامد اسلامجو، پرسش های شما، پاسخ های آیت الله بهجت، ص81-116.
[2] . قرآن می فرماید:یقیناً کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دل ها] قرار مى دهد؛ إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا(مریم.96).
افراد هدفمند رفتارشان برای دیگران نظامند و قابل تفسیر و پیش بینی است به همین دلیل برای دیگران جذابیت و محبوبیت دارند.
[3] . لذات و تفریحات سالم مانند شارژ باطری وجود برای انرژی در سه بخش قبل عبادت، کار و معاشرت است.
[4] . امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمودند: اجْتَهِدُوا فِی أَنْ یَکُونَ زَمَانُکُمْ أَرْبَعَ سَاعَات؛
1. سَاعَه لِمُنَاجَاةِ اللَّهِ :2. وَ سَاعَه لِأَمْرِ الْمَعَاشِ: 3. وَ سَاعَه لِمُعَاشَرَةِ الْإِخْوَانِ وَ الثِّقَاتِ الَّذِینَ یُعَرِّفُونَکُمْ عُیُوبَکُمْ وَ یُخْلِصُونَ لَکُمْ فِی الْبَاطِنِ:4. وَ سَاعَه تَخْلُونَ فِیهَا لِلَذَّاتِکُمْ فِی غَیْرِ مُحَرَّمٍ وَ بِهَذِهِ السَّاعَةِ تَقْدِرُونَ عَلَى الثَّلَاثِ سَاعَات (محمدباقر مجلسی، بحارالأنوار،جلد 75، ص346).
جدیت و تلاش در روایت اشاره به این دارد که برنامه زندگی نیاز به مراقب نظارت و اراده جدی دارد و با اهمالکاری و تنبلی سازگاری ندارد.
[5] . در روایات می خوانیم: «کسی که هر روز محاسبه نفس نکند از ما نیست.» و «هرکس دو روزش یکسان باشد، زیانکار است.»
