زندگی آرام

خدا رحمت کنه همه اموات شما را. مادر بزرگم خیلی خوش صحبت و بزم آرای محفل خانوادگی بود. مثلی می‌زد می گفت: «احمدک نه دردی داشت نه بیماری یه جوال دوز به خودش می‌زد و می‌نالید.» این روزها دید و باز دید زیاد است منزل دوستان و اقوام که می رویم همه می نالند از تورم و مشکلات اقتصادی. بنده هم قبول دارم و آمار کاهش تورم در ما یحتاج زندگی مردم را نسبت به سال قبل قبول ندارم، ولی خیلی از مشکلات را خودمان برای خودمان ایجاد می کنیم. بت‌هایی که خود می‌تراشیم خودمان نزدش گریه می کنیم. وقتی هزینه ها سنگین است چه لزومی دارد در پذیرایی از مهمان زیر بار تکلف و تجملات و اسراف و تبذیر شویم؟ معمولا مردان راحت تر هستند، معمولا در این زمینه خانم‌ها با یاری فرزندان گاهی حمایت خانواده ها، تکلفات و تجملات به مدیر اقتصادی منزل یعنی مرد تحمیل می‌کنند. البته گاهی هم مردان با ضعف مدیریت خود، وام و هزینه‌های سنگینی را به دوش خانواده می گذارند که با حقوق و درآمد تناسب ندارد.
صحبت از آداب مهمان و مهمان داری بود. هر کس مطلبی را یادآور می شد. امام رضا (ع) داستانی را از اجدادشان نقل کردند و فرمودند: روزی فردی امام علی (ع) را به میهمانی دعوت کرد. امام علی (ع) مشروط پذیرفتند. ایشان فرمودند به سه شرط می آیم. اگر قول دهی که رعایت کنی دعوتت را می پذیرم. مرد گفت آن سه شرط چیست؟
حضرت (ع) فرمودند: شرط اول آنکه چیزی از بیرون منزل برای من تهیه نکنی.
دوم از آنچه در منزل هست چیزی را از من دریغ نکنی
و سوم آنکه زن و بچه ات را به رنج و سختی نیندازی.
مرد که علاقه مند بود میزبان امام (ع) شود، گفت: یاامیرالمومنین (ع) قول می دهم این سه شرط را رعایت کنم. امام (ع) نیز پذیرفتند و به منزل وی رفتند.


پی نوشت :
1. ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا، ج1، ص 225.

محمدحسین قدیری، کانال تلگرامی زندگی آرام