زندگی آرام

موش های دنیای مجازی

بین اصفهانی های حسابگر و مقتصدی (نه خسیس)، معروف است که وقتی می خواستند پل بزرگ و تاریخی خواجو را بسازند، برای درخواست کمک مالی می روند پیش جناب خواجو، سرمایه داران بزرگ شهر، رفتند.
هنوز سخن را شروع نکرده، می بینند خواجو به شاگردش با اعتراض می گوید: چرا چوب کبریت که با آن چراغ را روشن کردی دور انداختی؟! می توانستی از آن برای چراغ بعدی هم استفاده کنی.
وقتی این برخورد و این دقت عجیب را از جناب خواجه می بینند، با خودشان می گویند از این مرد خیری به کسی نمی رسد! اما حتماً می دانید که پل خواجو همان طور که از اسمش پیداست، با کمک بسیار او ساخته می شود.
خواجو در تعجب میهمانانش می گوید: اگر من سرمایه و ثروت بسیار دارم، از سر همین اسراف گریزی ها، حساب و کتاب ها و دقت هاست.
فرد اخلاق مدار نیز مثل همین تاجر موفق، اهل حساب وکتاب دفتری و مکتوب روزانه است.
 مرحوم شیخ حسن علی نخودکی، عالم و عارف مشهور که اتفاقاً او هم اصفهانی است، در مسائل معنوی بسیار مقتصد و حسابگر بود. وقتی از ایشان می پرسند چگونه به این مقامات رسیدی؟ در پاسخ می گوید: من اهل حساب وکتاب بودم. نورانیتی را که از عبادات و اعمال خوبم به دست می آوردم، ولخرجی نداشتم و پس انداز می کردم و با گناه و خروج از حدود الهی به آن ها چوب حراج نمی زدم.
در فضای مجازی نیز که گویی دنیایی دیگر با تمام امکانات دنیای واقعی است، اگر دقت نکنیم و اهل حساب وکتاب نباشیم، باخته ایم!
اگر هر بار که گناهی مرتکب می شویم، بگوییم
فقط همین یک بار است،
یا «یک شب که هزار شب نمیشه!»،
فقط همین ایمیل یا چت نامشروع،
همین یک شوخی با نامحرم،
همین یک کلیپ مستهجن،
همین داستان محرک،
همین نسبت دادن مقاله دیگری به خود و نیاوردن نام مترجم و نویسنده واقعی،
همین دانلود غیرمجاز و...،
 غافل شده ایم که همین «یک بار ها» یک بار سیلی میشود و سرمایه معنوی و وجودی ما را با خود میبرد.

مولوی در تمثیلی زیبا می گوید:
اگر برنامه خودسازی و محاسبه نداشته باشیم؛ گناهان تدریجی را به حساب نیاوریم، کارمان مانند فردی است که موش به انبارش زده، ولی بی خبر از همه جا پیوسته گندم در آن ذخیره می کند و دلش خوش است که سرمایه بسیاری به هم زده است.
موشهای کوچک و بزرگ گناه، آهسته و پیوسته، گندم عبادت ما را با خود می برند و جز افسوس و حسرت برای ما نمی گذارند.
به همین دلیل است که عمری از ما می گذرد، ولی حساب بانکی معنوی ما در شعبه ملکوت خالی و یا بسیار ناچیز است.
موش های کوچک و بزرگ مَثل گناهان ریز و درشت اند؛ ممکن است کوچک و بزرگ داشته باشند، ولی واقعیت این است که موش گناه کوچک هم باشد به سهم خود منشأ بیماری، آلودگی و ویرانی است.
همین موش های کوچک نیز به تدریج بزرگ می شوند و اثرات منفی آن ها بیشتر و بیشتر خواهد شد.

اول ای جان دفع شر موش کن

            وانگهان در جمع گندم جوش کن
                              گر نه موشی دزد در انبار ماست 

                                                گندم اعمال چل ساله کجاست

تذکر:
برای آگاهی از آسیب های تربیتی و اخلاقی و راه های دفع و درمان آنها به این کتاب رجوع کنید. صد هزاران دام و دانه است ای خدا (زهرها و پادزهرهای تربیتی در فضای مجازی)، سایت گفت وگوی دینی
پی نوشت :
1.ماهنامه خانه خوبان، محمدحسین قدیری، شماره 86، ص12